Белек бердиң унутулгус, Сыймык менен сыйландым. Унут дедиң белегимди
Уу жуткандай кыйналдым.
Аккан сууга белек берсең, Агып кетер, унутар… Дени салкын, жүрөгү муз,
Ал мен эмес уу жутар.
Көрдүң бекен толкундарды Чачың менен чапкылап?.. Жансыз сууга тамга түшпөйт
Кордосоң да аткылап.
Ак жүзүңдү жуугандырсың Түркүн тунук сууларга. Бири дагы эсиңде жок,
Же калдыбы сууларда?
Мен суу эмес, сызган тамга, Дайым калам кетилбей. Белегимди унут десең–
Жүрөк ыйлайт жетимдей.
Неге бердиң белегиңди Жүрөгүмө сүйдүрүп. Таңкы түштөй бир көрүнүп
Кетмек белең күйдүрүп.
Унут дедиң белегимди, Унутпаймын ар качан. Унутпа деп айткызармын,
Чым жамынып калбасам!
Кыргыз
