«Конок айтып келбейт». Кыргыздардын пейилинде атайын келүүчү, келе калуучу, а мүмкүн келип калбасын – сымал меймандарга да кам көрүүчү. Конок келсе, эмне соерун, дасторконуна эмне коерун, алдын-ала күтүлгөн. Ырыстуу тамагын бала-чакаларына бербей, катып туруучу. Баарынан уят нерсе -мейманды сыйлай албай калуу, дасторкон устун томсортуп коюу. Демек, конок келген кун бапырап, уйге береке кирет, отойнойт, казан кайнайт, кабак жайнайт. Бала-бакыра да «Конок келгенде берет, ошондо жейбиз», – деп ич-ара топук тилеп турат. Макал ушул маанайды билдирет.
Кыргыз
