«Же, жароокер күмөн санап жүрөмбү? Күткөн үмүт алда качан түгөндү. Эгер менден кетип калса чекилик, Акинайым, кечирип кой, күнөөмдү». (Аалы)
Бул – капыстан кемчилик кетирип коюусу. Айрым шартта аны Озу да андай-баамдай албай калуусу. Кийин озутуюп, акырын ичтен окунул калуусу. «Атандын коруай, ошондо чекилик кылып коюпмун», -деп, бармагынын башын тиштеп, окутто болуусу. Арийне, мындай учурду сезуусу- анын адамкерчилигинин жана бир белгиси.
Кыргыз
