Үйдүн чыгып чатырына Ыр жазчумун олтуруп. Эч кимге айтпай ошонум
Кубанчумун.
Ак баракты толтуруп Эликтин жаш чаарчыгы Кубалачу бизди аябай, Там башына чыга качып Кутулчубуз ай, пай-пай! Чаарчык болсо чарчоо билбей Так секирип түйүлчү, Биз менен ойноп сүйүнчү. Көп жыл өттү, андан жалгыз Талпак калды бир гана. Көп ойду ошол ойлотчу Болсо туш-туш дүрдана. Мен студент кезим эле, Тоонун чыксам башына Балдардын ичинен мен Чаарчык үнүн тыңшадым. Баягы чаарчык элестеп Ойго баттым ичимен. Энесин издеп чакырат, Бейкут жашап ээндикте, Тоо булагы, тоо чөбү
Абдан жагат эликке.
Кыргыз
